نمایشگاه را زیاد دوست داشتم اما غرفه داری را دوست نداشتم! از همان چندسال پیش که برای چارقد غرفه دار شدم تا به الان از غرفه داری خوشم نمی آمد.

اما تجربه غرفه داری باب الجواد(ع) برایم لذت بخش بود.

تجربه غرفه ای که هر که می آمد نگاهی به غرفه می انداخت و می پرسید اینجا چه سایتی است؟ باب الجواد یعنی در حرم امام جواد؟ چه ارتباطی به امام رضا دارد؟ از کجا هستید؟ چه کسی حمایت میکند؟

یکی گفت من و امام رضا(ع) در یک تیم هستیم او باید برایم کار پیدا کند همان که برایم دانشگاه را درست کرد!

دیگری گفت فقط به خاطر نام باب الجواد که از آن جا خاطره ها داریم فرم همکاری را پر میکنم!

و دیگری شکلات را به نیت شفا بر میداشت و می گفت زیر سایه حضرت هستید خیلی التماس دعا داریم!

چقدر توجیه کردیم که نه پیوست آستان قدس هستیم و نه هیچ نهاد دولتی و غیردولتی دیگر!

چه لذت بخش بود وقتی که یکی از بچه ها میگفت مدیرمسئول امام رضاست و ما خادمانش هستیم.

تجربه غرفه داری با اینکه خیلی ها می امدند و کالا می خواستند و ما چیزی جز شکلات برایشان نداشتیم و در دل ناراحت می شدیم برایم عزیز بود.

اما بعضی ها می آمدند و از تجربیات دیگران برایمان میگفتند که به چه نیت هایی کار شروع شد و به چه نیت هایی کار گره خورد و رها شد و من زیر لب می خواندم:  وَ مَن یَعْشُ عَن ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ:و هر کس از یاد [خداى] رحمان دل بگرداند بر او شیطانى مى‏گماریم تا براى وى دمسازى باشد. «زخرف/36»

خدایا دلهایمان را نگه دار.

از دنیایتان متنفرم.

همان که در آن احساس می کنید انسان های خوبی هستید

ولی نیستید

همان که فکر می کنید شما بهترینید و بقیه بدترینند

همان که در آن با حرف هایتان زجر دادن را به مردم می چشانید.

همان که می گویید اما گوش شنوایی ندارید.

و غافلید که شاید این فرصت ها و مهلت ها آزمایش الهی است.

و غافلید که شاید خدا امتحان می کند و یک روز باید جواب تمام توهمات تان را بدهید.

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ: آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏گیرند. (عنکبوت/2)

گاهی آنچه سرنوشت مقابل انسان می‌گذارد خلاف چیزهایی است که انتظارش را دارد! گاهی نفسی، نگاهی، دعایی، خواسته‌ای هست اما راه یافتنش آن‌چه فکر می‌کنی نیست! گاهی قدمی که بر می‌داری همانی نیست که می‌خواستی برداری اما وقتی دل به صاحبش بدهی، قدم را که برداشتی پا در جایی می‌گذاری که هیچوقت در خواب هم ندیده بودی و من در این مدت دوماهه کرامت کم ندیده‌ام.

نه تخصصم و نه حتی فکرم در این راه بود اما خدا چیز دیگری خواست، خدا همانی که معلم قرآن شدن را برایم نخواست، سردبیری دوهفته‌نامه باب الجواد«علیه‌السلام» باب دل‌های عاشقان را برایم خواست. کاش قدرش را بدانم.

و من سر به سجده شکرمی‌گذارم‌، برای خدایی که دوستش دارم: الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ... :ستایش خدایى را که آسمانها و زمین را آفرید و تاریکیها و روشنایى را پدید آورد ... (انعام/1)

بعضی اسم ها انگار تلنگری است که چیزی را در درونم می شکند و مرا یاد گذشته می اندازد و بعضی ها مرا یاد آینده و گروهی از اسم ها هم انگار نشانه است!

بعضی اسم ها گاه و بیگاه در ذهنم تکرار می شوند. شاید این روزها تنوعشان زیاد شده باشد اما یک اسم که در دنیای مجازی به آن می گویند آی دی (ID) این چند روز ذهنم را درگیر کرده است!

دچار!

دچار اسم قشنگی است و مرا یاد کربلا می اندازد, یاد شش گوشه که دلم دچارش شد و در بین الحرمین ماند!

آنجا که فریاد زد و کاش دعایش به اجابت رسیده باشد: ... رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ: پروردگارا ما بر خویشتن ستم کردیم و اگر بر ما نبخشایى و به ما رحم نکنى مسلما از زیانکاران خواهیم بود.(اعراف/23)

لحظات آخر بود و با خود تکرار می‌کردم، شاید دیگر هیچوقت نتوانم پا در حرم‌شان بگذارم!  

باید چیزی می‌خواستم که بعدا حسرت نخورم که نخواسته ام! دست گذاشتم روی در و رو به روی ضریح امام موسی‌بن جعفر«علیه‌السلام» و فقط یک چیز از دلم گذشت و بر زبانم جاری شد!

وساطت کنید به زیارت پدرتان بروم، امام جعفر صادق«علیه‌السلام»

قبرستان بقیع

امام‌های مظلومم...