چند وقت پیش یک سخنرانی شنیدم

سخنران می‏گفت خدا دوست خوبیه!

منم یاد دوران مدرسه افتادم که معلم‏مون می‏گفت خدا بهترین دوسته، برید سر سجاده و درد دل کنید با خدا!

خیلی وقت بود که با خودم می‏گفتم (آخه چطوری میشه با خدا حرف زد!)

تا جدیدا به یه نکته تازه رسیدم

با خودم میگفتم با بنده خدا حرف زدن یه خوبی داره اونم اینه که مثلا می دونی چی جواب می‏دن

لم دوستت دستته که الان بری پیشش چی می گه

اما خدا اینطوری نیست

به نظر من، خدا خوبی‏ای که در این مورد داره اینه که قابل پیش بینی نیست!

و این خیلی هیجان انگیزه!

نمی‏دونی که الان داری باهاش درد دل می‏کنی چه برخوردی می‏کنه

سکوت می‏کنه یعنی تو داری خیلی حرف می‏زنی

سکوت می‏کنه یعنی تو درست می‏گی اما صبر کن

یه موقع هم ممکنه غفلتا بزنه تو گوشت که های!‏داری اشتباه می‏کنی‏ها!

البته بی‏هوای بی‏هوا که نیست

اگه هواست باشه متوجه می‏شی از چه‏ کاریت توگوشی خوردی‏ها!

من این خدا رو دوست دارم، یه دوست خیلی خوبه.

تا به حال شده بخوای بری ته اتوبوس، اونجا که به اصطلاح می‏گن لژ! بشینی

اتوبوس با سرعت حرکت می‏کنه و جمعیت خیلی زیاده!

دستت رو کجا می‏گیری؟

اگه بخوای از میله‏های پشت صندلی‏ها بگیری، وقتی رفتی بالا، دستت جا می‏مونه! اگر هم بخوای نگیری، یه استارت یا ترمز! کارت رو می‏سازه

اما

اگه به میله بالای اتوبوس بگیری از همه مطمئن‏تره

خیلی امتحان کردم!

حتی از گرفتن دست بغل‏دستی‏ت هم مطمئن‏تره

 توی هر کاری اگه سرت رو بالا بگیری و دستت رو بذاری تو دست خدا

از همه مطمئن‏تره!

یک بار امتحان کن

به امتحانش می‏ارزه!

اول کیفهای حول و حوش قیمت 5 تا 7 هزار تومنی می خواستیم و می‌گشتیم، جا دار و ارزون و البته رنگش با رنگ کفش س‍ت یا به قول دوستان هارمونی داشته باشه! اما بعد از گذروندن چند مغازه پر از کیف‌های مختلف، کم کم توجهمون از قیمت رفت به جنس کیف!

همینطور به کیفهای مختلف دست می‌زدیم و انتخاب می‌کردیم که یکدفعه یه کیف به دلمون نشست، قیمتش 70 هزار تومن بود ولی واقعا می‌ارزید!

ما که نخریدیم اما

دیروز وقتی کیف جدید دوستم رو دیدم که 5 تومن خریده بود و انتظار داشتم که خیلی خوشم بیاد، در کمال تعجبم، اصلا دلم رو نگرفت

به قول مولانا

چو تخت پادشاهی دیده باشی                   پسِ شاهی گدایی مصلحت نیست

اگه بدونی صحبت خدا چه جنسیه، دیگه دل به صحبتِ غیرش نمی‌دی!