دوست خوب

چند وقت پیش یک سخنرانی شنیدم

سخنران می‏گفت خدا دوست خوبیه!

منم یاد دوران مدرسه افتادم که معلم‏مون می‏گفت خدا بهترین دوسته، برید سر سجاده و درد دل کنید با خدا!

خیلی وقت بود که با خودم می‏گفتم (آخه چطوری میشه با خدا حرف زد!)

تا جدیدا به یه نکته تازه رسیدم

با خودم میگفتم با بنده خدا حرف زدن یه خوبی داره اونم اینه که مثلا می دونی چی جواب می‏دن

لم دوستت دستته که الان بری پیشش چی می گه

اما خدا اینطوری نیست

به نظر من، خدا خوبی‏ای که در این مورد داره اینه که قابل پیش بینی نیست!

و این خیلی هیجان انگیزه!

نمی‏دونی که الان داری باهاش درد دل می‏کنی چه برخوردی می‏کنه

سکوت می‏کنه یعنی تو داری خیلی حرف می‏زنی

سکوت می‏کنه یعنی تو درست می‏گی اما صبر کن

یه موقع هم ممکنه غفلتا بزنه تو گوشت که های!‏داری اشتباه می‏کنی‏ها!

البته بی‏هوای بی‏هوا که نیست

اگه هواست باشه متوجه می‏شی از چه‏ کاریت توگوشی خوردی‏ها!

من این خدا رو دوست دارم، یه دوست خیلی خوبه.