دلم می‏خواد برم بالای کوه، اوونجا بشینم و به خوونه ها نگاه کنم، به مردم، به درختا، به ماشین‏ها، به همه چیز! به اینکه چقدر کوچیکن، چقدر در چشم بییننده بی ارزش و دست یافتنی ان! به اندازه اسباب بازی زمان بچگی

چه فرقی می کنه، ماشین اسباب بازی رو از نزدیک ببینی، یا از بالای کوه بهش نگاه کنی؟

دلم می خواد از این شهر برم!

برم یه جای دوور

برم بالای کوه، یا اوونور کوه! خلاصه اینکه دلم گرفته، البته نه دل گرفتن همیشگی، یه دل گرفتن جدید، یه حس جدیده

دلم هوای جنوب را کرده

هوای هویزه، شهید علم الهدی

هوای شلمچه، کو برادرهای من!

هوای طلائیه، که قدم به قدمش شهدا بودند و ما عاشورا آنجا بودیم! و صدایشان را می شنیدیم

دلم برای جنوب تنگ شده

جنوب را دوبار به دعوت رفتم، هر دوبار رایگان

و حالا دلم عجیب هوای جنوب را کرده

اما دوست دارم به دعوت باشد

به رایگان

نه پولش مسئله باشد

نه

بد عادت شدم!

دعوت را در این می دانم که به هدیه صدایم کنند!

اول از همه پیروزی مردم مقاوم غزه رو تبریک می‏گم، به امید محو حقیقی اسرائیل از صفحه روزگار

دوم اینکه :‏

بدم می‏یاد از دو رویی

راست می‏گن هرچه کوچکتری پاک‏تری

حداقل آدم خیالش راحته که مثلا اگه دوستش باهاش قهره بخاطر شکلاتیه که بهش نداده، می‏ده و آشتی می‏کنن یا نمی‏ده و چند روز قهر می‏مونن بعد آشتی می‏کنن و دفعه بعد که شکلات خورد یا بهش می‏ده یا باز قهر می‏کنن و روز از نو و روزی از نو

اماموقع آشتی هر دو تا یادشون می ره که برای چی قهر بودن

اما حالا که بزرگ شدم می‏بینم اگه دوستت باهات قهره هزار و یک دلیل پنهان و آشکار سیاسی و غیرسیاسی وجود داره، تازه اگه آشتی کنین هم معلوم نیست کینه‏ی قهری که تو مقصرش نبودی تا کی توی دلش بمونه

واقعا از دنیای بزرگی بدم اومده

همه پی منافع خودشون! دنیای سیاه و زشت بزرگترا.

بدبختی اگه بخواهیم بچه هم بشیم نمی‏صرفه، با این همه بدبختی بزرگ شدیم، حالا کوچک بشیم؟

از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست