از خانه

می‌خواند و گوش می‌کنم. باید چند آیه بخواند و بعد کم کم ایراد‌هایش را بگیرم!

البته همه‌جا اینطور می‌گویند که مربی می‌خواند و قرآن آموز تکرار می‌کند تا لحن و صوت را بگیرد و بعد شروع به قرائت کند، اما من لذت شنیدن قرآن از دهان یک قرآن دوست را  به حرف هیچ کلاس آموزشی و استادی نمی‌دهم.

از سوره مبارکه بقره شروع کرده است: الف لام میم

وقتی می‌خواند لذت می‌برم، از تمام موسیقی‌ها برایم لذت بخش‌تر است، حتی از صدای تلاوت بسیاری از اساتیدی که اساتید ما برایشان حاضر بودند جان بدهند، صدایش شیرین‌تر است. می‌دانم که با خواندن هر آیه عشق قرائت در دلش بیشتر می‌شود و راه آسمانی‌شدن را سریعتر می‌یابد.

پدر نگاهمان می‌کند، همیشه آرزو داشت که معلم قرآن باشم و من به یاد تمام دوره‌های تربیت مربی‌ای می‌افتم که رفتم و هیچ‌کدام ثمر نداد! تا اینجا، کنج خانه‌، کنار او!

او می‌خواند و مدام این آیه در ذهنم تکرار می‌شود:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ... : اى کسانى که ایمان آورده‏اید خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن مردم و سنگهاست‏حفظ کنید...(تحریم/6)*

*پی نوشت:

در الدر المـنـثـور اسـت که رسـول خـدا (صـلى اللّه عـلیـه و آله وسلم)  در پـاسـخ کـسـانـى کـه پـرسـیـدنـد چـگـونـه اهل خود را از آتش حفظ کنیم ؟ فرمود: بدانچه خدا دوست مى دارد امرشان کنید و از آنچه خدا کراهت دارد نهى کنید.