می خوام اعتکاف کنم، فرزند زمان شدن به این راحتی ها که فکر می کردم نبود!
این دوسه روزه احساس می کنم خیلی باید بیشتر بخونم، بدونم، سوال کنم، همیشه می خوندم که (نخستین گم کنند آنگاه جویند// تو چون چیزی نکردی گم چه جویی)
از امروز تا هفته بعد این موقع دیگه نمی خوام بیام اینترنت، یا به قول بچهها نت!
می خوام فقط کتاب بخونم، یکی از اساتیدمون می گفتن که در خوندن کتاب، نوری از کتاب است که به قلبت می ره و مفاهیم رو خوب می فهمی که تو نت اوون نور نیست! الان یه چند وقتیه که (حدودا شش ماه) من این نور رو حس نمی کنم! هیچ حس نمی کنم که علمم بالا رفته! سوادم زیاد شده!
یه جریاناتی شد که حس کردم واقعا باید برم بالا، هدفم، برنامهام، همه چیزم برای آینده در گروی همین چندلحظههاست که توو وبگردیهام دارم از دست می دم، و الان احساس نیاز شدید می کنم!
یه چیزی گم کردم! چیزی که این دنیای مجازی بهم نمی ده! همه می گن هر لحظه که بخوای دنیایی از اطلاعات جلوت هست، اما نه من این همه اطلاعات رو نمی خوام، حداقل الان نمی خوام!
شنیدم که اعتکاف انواع مختلف و زمان های مختلف داره! منم نوع علمی ش رو انتخاب کردم و زمان یک هفته ای رو!
شاید کم باشه شایدم خیلی زیاد!
اما مهم اینه که ببینم توو این یه هفته چقدر می تونم بخونم! و اوون نور رو حس کنم!
دلم برای خودم تنگ شده، نه اینکه گم کرده باشم، نه! اما فکر می کنم، حضرت امیر(علیه السلام) خوب فرمودن که بهشت بهای تنهای شماست جان شما بهایی بیشتر از اوون داره! و خوب گفته اند که بهشت را به بها دهند نه به بهانه!
پس این گوی و این میدان!
نوشته شده توسط :فرزند زمان در 88/2/15 - 1:38 ص : : : نظر
