خداحافظی

روزی که پایم به کلوب باز شد را هرگز فراموش نکرده ام، روزی که یکی از دوستان پیشنهاد داد که در یک شبکه اجتماعی داخلی بدون دردسر می شود عضو شد و با افراد مختلفی آشنا شد، تعاملات را بالا برد و کلی دوست و آشنا پیدا کرد.

روزهایی که در فضایل کلوب در بین دوستان و آشنایان صحبت میکردم را فراموش نکرده ام، روزهایی که یک کلام به همه میگفتم، کلوب خوب است، اینترنت سرگرم کننده ترین وسیله بی خطر است!

اما گاهی باید تاوان بعضی اشتباهات را داد! بعضی ها را که خدا می خواهد بفهماند که اشتباه است! باید تاوانش را داد! تاوان بقیه را به خدا پناه می برم که به قول عارفی با استغفار امیدوار باشیم که خدا دیگر سراغ آن ها نرود و پاکشان کند.

کلوب فضایی که می تواند خیلی خوب باشد، در عین حال می تواند فوق العاده مضر باشد! نه کلوب که هر شبکه اجتماعی، هر چیزی در زندگی، هر کاری، هر دلبستگی ای...

به خاطر تمام لحظاتی که عمرم را در این شبکه اجتماعی که دوست داشتنش برایم زودگذر بود، به هدر دادم، به خاطر تمام لحظاتی که افرادی را تشویق به حضور در کلوب کردم و حالا نمیتوانم جلوی اشتباهات مکررشان را بگیرم، تنها هجرت از این محل که بسیار دوستش می داشتم را تاوان اشتباهم می دانم، که هنوز محبت آن بر دلم است!

این برایم توبه است!

خودم این طور خواسته ام، توبه نصوح...