خدا را دوست دارم، بعضی وقت ها بیشتر.
مثل همین چند وقت که زدم بر رگ بی خیالی و بی خیال تمام نشانه ها، دریافته ها و تمام درس های زندگیم شدم و به کاری مشغول شدم که هیچوقت با تجربیاتم سازگار نبود، اما ناگفته نماند که این کار آرزوی ده سال قبلم بود!
و خدا هرچه نشانه فرستاد قبول نکردم، تا بالاخره شد آنچه باید می شد!
از کار بیرون شدیم(بماند که آمدیم یا رانده شدیم)
اما نتیجه اش این شد که خوشحالم، خیلی خوشحال
من خدا را اینگونه دوست دارم، که وقتی گوش به حرفش ندهی یک طوری گوش می پیچاند که برگرد...
انی احبک یا رب
نوشته شده توسط :فرزند زمان در 92/2/21 - 12:22 ص : : : نظر
