نامه

نزدیک عید است و همه مشغول خانه تکانی, هرجا که می روی حرف خرید لوازم عید است یا تعمیر آن ها و من که از دار دنیا یک کتابخانه پر از کتاب های نخوانده دارم, شب عید کتاب ها را ریخته ام دورم و به آن ها نگاه می کنم.

مثل همیشه یک کتاب را بر می دارم, معمول دارم موقع خانه تکانی حداقل یکی دو صفحه از یک  کتاب را بخوانم و این دفعه به تصادف نه, به اختیار خودم, کتاب زندگی نامه ات را (شهید سیدحسین علم الهدی) بر می دارم و نامه تو به خواهرت را برای بار هزارم میخوانم و تکرار می کنم... برایت رسیدن به فلاح را آرزومندم.

کاش لحظه ی عید جنوب بودم یا نامه ای برایم می نوشتی, نزدیک عید است و من منتظر عیدی ات, دوست دارم تفسیر زنده بودن شهدا برایم این باشد, یک نامه از تو به من...

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ: هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده ‏اند مرده مپندار بلکه زنده ‏اند که نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند. (آل عمران/169)