می خوام اعتکاف کنم، فرزند زمان شدن به این راحتی ها که فکر می کردم نبود!

این دوسه روزه احساس می کنم خیلی باید بیشتر بخونم، بدونم، سوال کنم، همیشه می خوندم که (نخستین گم کنند آنگاه جویند// تو چون چیزی نکردی گم چه جویی)

از امروز تا هفته بعد این موقع دیگه نمی خوام بیام اینترنت، یا به قول بچه‏ها نت!

می خوام فقط کتاب بخونم، یکی از اساتیدمون می گفتن که در خوندن کتاب، نوری از کتاب است که به قلبت می ره و مفاهیم رو خوب می فهمی که تو نت اوون نور نیست! الان یه چند وقتیه که (حدودا شش ماه) من این نور رو حس نمی کنم! هیچ حس نمی کنم که علمم بالا رفته!‏ سوادم زیاد شده!

یه جریاناتی شد که حس کردم واقعا باید برم بالا، هدفم، برنامه‏ام، همه چیزم برای آینده در  گروی همین چندلحظه‏هاست که توو وب‏گردی‏هام دارم از دست می دم، و الان احساس نیاز شدید می کنم!

یه چیزی گم کردم!  چیزی که این دنیای مجازی بهم نمی ده! همه می گن هر لحظه که بخوای دنیایی از اطلاعات جلوت هست، اما نه من این همه اطلاعات رو نمی خوام، حداقل الان نمی خوام!

شنیدم که اعتکاف انواع مختلف و زمان های مختلف داره!‏ منم نوع علمی ش رو انتخاب کردم و زمان یک هفته ای رو!

شاید کم باشه شایدم خیلی زیاد!

اما مهم اینه که ببینم توو این یه هفته چقدر می تونم بخونم! و اوون نور رو حس کنم!

دلم برای خودم تنگ شده، نه اینکه گم کرده باشم، نه! اما فکر می کنم، حضرت امیر(علیه السلام) خوب فرمودن که بهشت بهای تنهای شماست جان شما بهایی بیشتر از اوون داره! و خوب گفته اند که بهشت را به بها دهند نه به بهانه!

پس این گوی و این میدان!

یک نفر بهم یه چند جمله جالب گفت، خیلی دوس دارم بگم، شاید شما هم خوشتون بیاد.

گفت: خدا بیشتر از توان آدم ازش انتظار نداره، اما توان آدم نامحدوده!‏

نخبه‏ها یک دهم مغزشون رو استفاده می‏کنن!

نمره ده، نمره‏ی قبولیه، اما خدا نمره‏ی بیست رو هم گذاشته! و بهشت درجات داره، و مداد العلماء‏ افضل من دماء الشهداء(بحار الانوار)

آخرش هم گفت، برای اینکه به خواسته‏هات برسی هر شب یکبار سوره‏ی واقعه رو بخون!

فقط چند لحظه وقتم رو گرفت اما با حرفاش مطمئن شدم که باید فرزند زمانم باشم