نمایشگاه را زیاد دوست داشتم اما غرفه داری را دوست نداشتم! از همان چندسال پیش که برای چارقد غرفه دار شدم تا به الان از غرفه داری خوشم نمی آمد.

اما تجربه غرفه داری باب الجواد(ع) برایم لذت بخش بود.

تجربه غرفه ای که هر که می آمد نگاهی به غرفه می انداخت و می پرسید اینجا چه سایتی است؟ باب الجواد یعنی در حرم امام جواد؟ چه ارتباطی به امام رضا دارد؟ از کجا هستید؟ چه کسی حمایت میکند؟

یکی گفت من و امام رضا(ع) در یک تیم هستیم او باید برایم کار پیدا کند همان که برایم دانشگاه را درست کرد!

دیگری گفت فقط به خاطر نام باب الجواد که از آن جا خاطره ها داریم فرم همکاری را پر میکنم!

و دیگری شکلات را به نیت شفا بر میداشت و می گفت زیر سایه حضرت هستید خیلی التماس دعا داریم!

چقدر توجیه کردیم که نه پیوست آستان قدس هستیم و نه هیچ نهاد دولتی و غیردولتی دیگر!

چه لذت بخش بود وقتی که یکی از بچه ها میگفت مدیرمسئول امام رضاست و ما خادمانش هستیم.

تجربه غرفه داری با اینکه خیلی ها می امدند و کالا می خواستند و ما چیزی جز شکلات برایشان نداشتیم و در دل ناراحت می شدیم برایم عزیز بود.

اما بعضی ها می آمدند و از تجربیات دیگران برایمان میگفتند که به چه نیت هایی کار شروع شد و به چه نیت هایی کار گره خورد و رها شد و من زیر لب می خواندم:  وَ مَن یَعْشُ عَن ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ:و هر کس از یاد [خداى] رحمان دل بگرداند بر او شیطانى مى‏گماریم تا براى وى دمسازى باشد. «زخرف/36»

خدایا دلهایمان را نگه دار.

از دنیایتان متنفرم.

همان که در آن احساس می کنید انسان های خوبی هستید

ولی نیستید

همان که فکر می کنید شما بهترینید و بقیه بدترینند

همان که در آن با حرف هایتان زجر دادن را به مردم می چشانید.

همان که می گویید اما گوش شنوایی ندارید.

و غافلید که شاید این فرصت ها و مهلت ها آزمایش الهی است.

و غافلید که شاید خدا امتحان می کند و یک روز باید جواب تمام توهمات تان را بدهید.

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ: آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏گیرند. (عنکبوت/2)