میدان ذکر

با سرعت داشتم از آنجا می‌گذشتم که یک دفعه در هوای سرد زمستان، باد گرمی به صورتم خورد و مرا به یاد خاطره عزیزی انداخت.

شنیده بودم که میدان در حال تعمیر است و اطرافش که بافت فرسوده است، در حال بازسازی، اما آن جا را تازه دیدم.

میدان امام حسین«علیه‌السلام» بسیار زیبا شده است، البته برای کسانی که پا درد دارند راه سختی است، اما به یکبار امتحان می‌ارزد، همین که از آنجا می‌گذری، حواست باشد، بو و رنگ حرم امام حسین«علیه السلام» را حس می‌کنی.

نمی‌دانم چه کسانی و با چه نیتی آنجا را ساخته‌اند، اما از مترو میدان امام حسین«علیه‌السلام» که پیاده بشوی، میان خاک های آن اطراف، مغازه‌های خلوت و سکوتی که در میان آن همه هیاهوی شهر تهران، تا خود میدان که سنگ فرش شده است حرکت کنی، متوجه منظورم می‌شوی.

فکر می‌کنم شاید تازه‌گی‌ها میدان نام صاحبش را بر سر چشمانش گذاشته است.میدان، مرا یاد صاحب نامش انداخت، خوشا به حال آنان که نعمت‌ها آنان را یاد صاحبشان می‌اندازد، که فرموده: فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لی وَ لاتَکْفُرُونِ (بقره/152)